Waar de heuvels ademen
en de horizon nooit plat durft te zijn,
ligt mijn land
in zachte golven van gras en herinnering.

De geur van natte aarde
na een vroege lenteregen,
de stilte tussen boomgaarden
waar alleen vogels weten wat was.

Kerkklokken dragen de tijd
zoals de Maas het verleden meeneemt.
En elke bocht in een veldweg
is een bladzijde van mijn jeugd.

Tussen de vakwerkhuizen en holle wegen
loopt de tijd langzamer.
Oude stemmen leven in dialect,
zacht,warm,
als brood uit de even van oma.

Ik ken de kleuren van het seizoen hier
--
de diepgroene zomers,
de gouden randen van herfst
die zich nestelen in wijngaarden
en langs het krijt van de mergelwanden.

Zuid-Limburg,
mijn land,
mijn heuvelland,
jij buigt niet voor haast.
Jij bewaart.
Jij bewaart mij.