Die trap kraakt nog
soos toe ek klein was.
Elke kamer dra
die asem van herinnering.

Die gordyne hang swaar
van sonlig en stilte.
In die kombuis
staan die tyd stil
tussen die ketel
en die koekblik.

My ma se hande
is nie meer hier nie.
maar die muur hou nog
haar gebare vas.
My pa se stem
is lankal weg,
maar leef
in die hout van sy stoel.

Hier het ek geleer
om te wag,
om te verlang,
om te los.

Die tuin groei nog
soos toe ons jonger was,
minder netjies,
meer vry.

Ek sluit my oë
en hoor
hoe die huis
my naam nog ken.