Tussen glooiingen en oude paden
ligt een land dat ademt in stilte.
De lucht hangt laag over het gras,
waar boomgaarden zich uitstrekken
als herinneringen die blijven

Hagen slingeren langs de wegen,
klinkers dragen het verhaal van dorpen
waar namen klinken als vergeten liederen.
De tijd beweegt hier trager,
alsof ze luistert naar de merel
in de ochtendkou.

Over de grens nauwelijks zichtbaar,
begint Eijsden,
maar de heuvels kennen geen paspoorten.
Ze vloeien van België naar Nederland
zoals de voer zelf,
die niets vraagt,alleen stroomt.

In dit land wonen stenen en stilte
naast elkaar in vrede.
Kapellen zwijgen onder het mos,
en koeien staren traag de horizon in
alsof ze alles weten
wat wij nog zoeken.