Daar,
waar stilte niet zwijgt
maar weegt,
ligt een grens
die niet met ogen
te vinden is.

Het geweten
spreekt zonder stem,
een fluistering
die niet buigt
voor bewijs.

Voorbij schuld
en voorbij schaamte
zweeft iets
wat menselijkheid
niet wil benoemen-
het weten
dat je wist,
en toch ging.

Geen straf,
geen vergiffenis,
alleen het onzichtbare gewicht
van keuzes
die blijven.