Ze stonden ooit op een veld,
niet om te oogsten,
maar om te vechten.

Hun namen vergeten in rapporten,
hun adem verstikt
door bevelen die geen gezicht hebben.

De ene droeg een geweer,
de ander een kind.
Beiden stierven
zonder keuze.

Landsgrenzen,
geschreven met het bloed
van hen die nooit mochten tekenen.

De oorlog vroeg niets,
nam alles.

Een soldaat in de modder,
een moeder onder puin,
een kind dat niet meer vraagt waarom.

Geen heldendom,
geen overwinning,
alleen stilte
waar ooit stemmen waren.