De heuvels ademen traag,
alsof de tijd hier anders loopt,
zachter misschien.

Mist kruipt over velden
waar stemmen klinken
in tongvallen die wiegen.

Limburg,
de provincie die mij uitgekozen heeft
om in haar geboren te worden,
niet als toeval,
maar als stilte die wacht
tot je haar begrijpt.

Ik draag haar in mijn adem,
en het trage knikken van bomen,
in de aarde
die nooit haast heeft.