De dagelijkse zorgen van het leven
zorgvuldig verborgen op een plek onvindbaar,
alsof ze nooit bestonden,
alsof niets zwaars ons kon raken.

Een tijd van overgave aan ongekende fantasie,
waar elke doos een schip was
en elke schaduw een verhaal.

Ja,argeloos en zonder repliek
gingen de kinderjaren
als een droom van werkelijkheid voorbij,
licht als ochtendmist
die verdwijnt voor je haar echt hebt gezien.

En nu,
vele jaren later,
gerijpt in het volwassen zijn,
denk ik vaak met weemoed terug
aan hoe mooi en onschuldig
de kinderjaren waren.