In het hart van de razernij
waar alles om mij heen breekt,
staat het stil.

Geen wind,
geen stem,
alleen adem
en het bonzen van mijn eigen bestaan.

De wereld trekt aan mij,
wrikt,
schreeuwt,
spint rond in cirkels van angst en verwachting,
maar hier-
in dit kiddelpunt-
ben ik.

Niet onaangeraakt,
maar onaangetast.
Niet zonder schade,
maar met ogen open
en handen los.

In het oog van de storm
leer ik het verschil
tussen chaos
en keuze,
tussen vallen
en besluiten te blijven staan.