Onder de zon die traag de middag scheerde,
stonden wij in rijen,hand in hand,
tussen bomen waar de zomer zong,
in het fruitrijk Oost-Maarland.

Hedelfingers,glanzend,zwaar en donker,
druipend zoet in mand en mond gegaan,
vingers plakkerig,gezichten rood-
geen kracht ter wereld kon ons weerstaan.

We klommen,lachten,gooiden pitten,
de emmers half,de buiken vol,
en moeder riep van ver:"Niet alles opeten!"
maar wij genoten zonder doel.

De boomgaarden als ons paradijs,
waar kersen,peren,appels en pruimen groeiden,
en tussen de takken,dicht in blad,
de dagen van geluk in volle glorie bloeiden.

Tot we krom lagen in het gras
met buikpijn als ons zoet bewijs
dat geluk soms heel eenvoudig is:
een boom,wat zon,en kinderspijs.

Nu proef ik soms weer in gedachten
de kersen van dat ene jaar-
de zomer die nooit meer verdwijnt,
zo levend,helder,kersenwaar.