Ze zeggen dat perfectie het doel is,
een horizon waar alles klopt,
zonder vlekken,zonder fouten,
een glad oppervlak waar niets blijft haken.

Maar ik zie de scheuren in dat beeld,
de verstilde angst achter het glimlachmasker,
de gespannen schouders onder het
jasje van succes.

Perfect zijn
is een spel zonder ruimte
voor vallen,
voor leren,
voor mens zijn.

Ik zie meer waarheid in trillende stemmen,
dan in vlekkeloze redevoeringen,
meer kracht in wankelende stappen
dan in vastberaden marsen zonder twijfel.

De imperfectie
maakt ons zacht,
maakt ons echt,
maakt ons vrij.

Want alleen wie durft te breken,
kan werkelijk heel worden.