Als de stem uit het verleden niet meer
gehoord wordt,
blijven er alleen beelden achter
die langzaam vervagen
zoals stof in zonlicht.

Woorden verliezen hun gewicht
wanneer niemand ze nog draagt.

De kamers waar ze ooit weerklonken
staan nu stil,
luisteren naar niets,
behalve het zachte kraken van tijd.

Misschien is zwijgen
slechts een andere vorm van herinneren,
waar de stilte het verhaal bewaart
zonder het uit te spreken.