Ek, 'n Nederlander,
luister na jou
soos na 'n wind wat sag
oor droë gras streel.

Jy is eenvoudig,
maar nooit leeg nie.
Jy praat in kort sinne
maar dra diep herinneringe.

Elke woord klink na sonlig,
na oop vlaktes,
na mense wat met min
tog met hart praat.

Jy sny nie,
jy fluister.
Jy swing nie,
jy nooi.

Afrikaans,
jy het iets wat ek nie heeltemal kan
verduidelik nie,
maar wat ek voel
in die stilte ná jou woorde.

Jy is 'n brug
tussen ou en nuut,
tussen hart en mond,
tussen Afrika en Europa.

Ek bewonder jou,
nie net vir jou eenvoud nie,
maar vir jou moed,
jou warmte,
jou siel.