Je zit naast me,
en de stilte vult de ruimte
zoals water een vorm vindt
zonder moeite,zonder dwang.

Je hand,een geruststelling
die niets hoeft te zeggen.
Ogen die mij kennen
zonder vragen te stellen.

Er is geen taal voor dit,
geen zinnen die passen
bij wat stroomt tussen ons
zoals adem vanzelf komt.

Liefde,niet als iets dat gezegd moet worden,
maar als iets dat is,
in een blik,
een aanwezigheid,
een weten.