De kamer is stil,
maar mijn hoofd beweegt.
Gedachten schuiven als wolken
voorbij een zon die ik niet zie.

Ik kijk naar mijn handen
alsof ze me iets willen vertellen
wat ik allang vergeten ben.

Mijn dromen zijn dromen
waarin de realiteit
een onderdeel uitmaakt van het gedroomde.
Alsof de waarheid zachtjes
tussen de lakens kruipt
en blijft liggen
wanneer ik wakker word.

De muren ademen
met de herinnering aan iets
wat nooit is gebeurd,
maar toch blijft hangen
zoals een geur
na regen.

En ik weet niet meer
of ik leef,of beleef
of slechts observeer.