Onder lantaarns,waar het licht
hun schaduwen lang en zacht maakt,
lopen vrouwen in de nacht,
hun stilte vol verhalen.

Hun hakken tikken op het natte steen,
als klokslagen van een verborgen tijd.
Ze dragen dromen in hun ogen,
maar niemand leest wat daar geschreven staat.

Soms fluistert de wind hun namen,
soms vangt de regen hun verdriet,
en ergens achter gesloten ramen
brandt een hoop die niemand ziet.

Vrouwen in de nacht,
onzichtbaar voor de dag,
maar dragers van geheimen
die zelfs de sterren niet verraden.