Ji beweegt als stilte door mijn dagen,
een fluistering van zachtheid
die de wereld even stilzit.

In jouw ogen
ontwaakt een oude droom
die ik nooit durfde te herinneren.

Je handen spreken zonder woorden,
en toch verstaan ze mij
dieper dan ik mezelf begrijp.

Jij bent de rust
in het midden van mijn storm,
de kunst
in het midden van mijn chaos.

Ik kijk naar jou
zoals men kijkt maar de maan-
wetend dat ik haar nooit bezit,
maar altijd bewonder.