De dagen glijden stil voorbij,
als schimmen in een vale rij.
De tijd die alle wonden heelt,
heeft nog niet wat jij was,gestreeld.

Juist als ik jou begin te vergeten,
denk ik aan jou--
een geur,een blik,een oude schouw.
Een lied waait langs,een zachte toon,
en plots ben jij weer niet meer gewoon.

Je naam verdrinkt in het verdriet,
maar in mijn hart verdwijn je niet.
Een stilte zegt soms meer dan spraak,
wanneer de ziel naar vroeger haakt.

Ik vecht niet meer,ik laat het gaan,
maar jij blijft zachtjes naast me staan.
Juist als ik jou begin te vergeten,
denk ik aan jou--
en weet ik weer hoeveel ik van je hou.