Fluisteringen glijden langs muren van steen,
verloren gedachten,onzichtbaar,alleen.
In daglicht verzwegen,in schaduwen geschreven,
woorden die dansen op het randje van leven.

Een naam in de mist,een zin in de wind,
herinnering zweeft waar niemand het vindt.
Een boek zonder kaft,een stem zonder bron,
wat ooit werd gezegd,is al eeuwen weer gone.

Onder de vloerplanken,diep in de tijd,
slapen geheimen in eeuwige strijd.
Een glimlach,een traan,nooit uitgesproken-
woorden als spiegels,fluisterend gebroken.

Zo leeft het bestaan, zo stil en versluierd,
een leven verborgen,door stilte gekuierd.
Wie leest tussen regels,wie hoort zonder stem-
vindt waarheid verscholen,ver weg van zijn hem.