Een stap te ver,een glibberend pad,
de stilte breekt in een kille spat.
Geen tijd voor denken,slechts het gevoel,
van zwaartekracht en waterkoel.

Lucht wordt nat,en nat wordt koud,
de wereld draait,maar niet vertraagt.
Een ogenblik gevangen daar,
waar stilte leeft en niemand klaagt.

Dan drijft de tijd weer langzaam op,
een ademtocht,een blik omhoog.
Vallen is niet enkel strijd,
maar soms een sprong naar nieuwe tijd.