De bomen ademen langzaam,
hun takken reiken naar iets dat nooit antwoordt.
Bladeren fluisteren verhalen
die al eeuwen op de wind rusten.

Een hert stapt tussen de schaduwen,
zijn ogen vangen het licht
zoals water een vallende steen.
Niets haast zich hier,
zelfs de tijd lijkt te pauzeren
tussen mos en wortel.

Een vogel stijgt op,
zonder reden,zonder doel,
alleen omdat de lucht hem roept.