Onder die groen doringboom
het ek jou vir die eerste keer gesien.
Jy het daar gestaan
soos iets wat reeds lank aan my bekend was,
'n herinnering wat nog nie gebeur het nie.

Die son het tussen die dorings geval,
lig op jou hare,
skadu's op jou wange.

Jy het gekyk,
en ek het vergeet
hoe om terug te kyk
sonder om te verlang.

Tussen blare en stilte
het iets sag gebreek,
'n hart wat nie meer net myne was nie.