Je naam leeft voort,
Renier Odekerken,
soldaat in vreemde grond,
ver van huis,
toen de wereld brandde.

In de schaduw van de oorlog
diende je in het KNIL,
in de tropen van Indonesië,
op het eiland Ambon,
waar stilte geen vrede was.

Gevangen genomen,
niet als krijger maar als mens,
door handen die geen genade kenden.
Per schip, zonder afscheid,
werd je vervoerd naar Hainan-
een schiereiland in China,
een schiereiland van lijden.

Daar leefde je in een kamp
tussen modder en ziekte,
tussen wanhoop en honger.
Je vocht elke dag weer,
zonder wapen,
tegen uitputting,
tegen Beri Beri,
tegen de vergetelheid.

En toen je viel,
liet je niet alleen een uniform achter,
maar ook je grote liefde,
Tante Noes,die op je wachtte,
en kleine Els,
die je niet zou zien opgroeien,
en de rest van je familie in het verre Limburg.

Je rust nu ver van Limburg,
in de grond
van het Sai Wan militair kerkhof te Hong Kong,
omringd door kruisen van je gevallen kameraden
en herinneringen,
die nooit zullen zwijgen.

Wij dragen je verder,
in stilte,in respect,
in eeuwige dankbaarheid.