Tussen glooiende heuvels
en zacht uitgesproken woorden
ligt het begin van mijn verhaal.

De aarde ademt oud vertrouwen,
zwaar van klei en stilte,
gevormd door handen
die ik nooit heb gekend
maar toch herken.

Kapellen langs veldwegen,
de geur van nat gras na regen,
een dialect dat zingt
zoals alleen grootmoeders dat kunnen.

In de ochtendmist
staan hun schaduwen naast mij,
zonder geluid,
maar met gewicht van herinnering.

Limburg,
geen bestemming,
maar oorsprong-
een zachte kracht
die nooit verdwijnt.