Jy sê,
dit is jou wêreld.
Netjies,
oorzichtelik,
beheerbaar.

Ek sien jou sit
tussen lyne en lyste,
waar elke gevoel
'n plek moet hê.

Maar wat van die wind,
wat skielik die gordyne optrek?
Die herinnering
wat kom
sonder om te vra?

Ek wonder
of jy nog droom,
as alles bly
soos jy dit wil hê.

Of het jy geleer
om selfs drome
in laaie op te berg.