Als jouw ogen de waarheid zouden onthullen,
zou ik stilte horen,luid en scherp.
Een fluistering van twijfels,
die diep in mijn borst hun plek vinden.

Ik voel de schaduw van je stappen,
maar zie je niet volledig staan.
De afstand groeit,als onzichtbare muren,
gebouwd van momenten die ik niet ken.

Wat verberg je,achter die blik?
Wat doet je zwijgen,als ik vragen stel?
De waarheid lijkt dichtbij,
maar glipt weg,als water door mijn vingers.

Ik blijf zoeken,
naar antwoorden in jouw ogen.
Maar wat als de waarheid pijn doet?
Wat als stilte veiliger is dan woorden?