De klok tikt,
niet sneller dan gewoonlijk,
maar vandaag voelt elke seconde zwaarder.

De kamer is stil,
alsof de muren luisteren,
alsof zelfs de lucht wacht.

Blikken kruisen elkaar,
niet met zekerheid,
maar met vragen die niemand stelt.

Geen woorden meer,
alleen de echo van keuzes
die al te lang zijn uitgesteld.

Dit is het moment.
Geen maskers,geen schuilplaatsen,
alleen dat wat blijft
als alles valt.