Het begon als een fluistering,
een gedachte te klein om vast te houden.
Een vage schaduw,
die zich verschool in de hoeken van mijn hart.

Ik zocht het niet,
maar het vond mij.
Elke blik,elk woord
liet de twijfel groeien tot een vorm,
tot een gezicht.

En toen was het daar.
Niet langer te ontkennen,
de waarheid die ik al kende
voor ik haar durfde te zien.

Het vermoeden werd een vuur,
en ik,
ik kon niet anders dan branden.