We worden geboren
als vragen in de stilte,
dragen het gewicht
van een onbekend doel
dat nooit spreekt
maar altijd roept.

In het ritselen van bladeren,
in een blik die blijft hangen,
in verlies,in tederheid-
ontvouwt zich soms
een glimp van betekenis
die zich weer terugtrekt
zoals eb.

Misschien is de zin
niet iets wat we vinden,
maar iets wat we zachtjes
leren omarmen
terwijl we verdwalen.