Ze schuiven tafels tegen elkaar,
oude stoelen piepen onder nieuw gewicht.
Twee vlaggen,ooit verschillend gewapperd,
vinden elkaar in een moeizaam midden.

In vergaderzalen echoën idealen,
maar buiten,op straat,
weten mensen niet meer
waar het hart is gebleven.

Pvda en Groenlinks,
een fusie tussen partijen
die te links is om links te zijn.
Wat overblijft is geen vuur,
maar een gloeiend compromis
dat niemand echt warm houdt.

Er wordt geknikt,gestemd,geteld.
Verandering krijgt een nieuw logo,
maar geen nieuw gezicht.