Er zal een dag komen
dat deze kamer in dit huis
niet langer het mijne zal zijn.
De muren zullen hun verhalen vergeten,
de vloer zal niet meer mijn stappen herkennen.

De lucht,die ooit gevuld was
met mijn gedachten en dromen,
zal zich verstommen,
de geur van de tijd zal vervagen,
en zelfs de zon zal niet meer
hetzelfde licht werpen.

De wereld waarin ik nu nog verblijf
zal zich van mij vervreemden.
De gezichten die ik ken,
zullen vervagen tot vage herinneringen.
De stemmen die ik ooit hoorde,
zullen veranderen in echo's van een andere tijd.

En alles wat me lief is,
mij ontnomen zal worden,
zoals een vertraagde ademhaling
die niet meer weet wanneer het stoppen moet.
Wat ooit was,zal in rook opgaan,
en ik zal kijken naar wat overblijft,
als schaduwen van een ander leven.

De stilte zal dieper zijn,
dan alles wat ik ooit gevoeld heb.
Wat blijft,is een leegte
die zich verspreidt in de kamers van mijn ziel.

Toch zal ik,
in het afglijden van deze vergankelijke wereld,
blijven zoeken naar een plaats
waar het ooit mijn thuis was,
waar ik weer kan horen wat ik verloor,
waar ik weer kan voelen wat ik ben.