Er komt een dag
dat alles stilvalt.
Geen adem meer,
geen stem die nog antwoord geeft.

Doodgaan
is een kwestie van ophouden te bestaan.
Geen licht meer door de gordijnen,
geen naam die nog geroepen wordt.

Wat achterblijft
is niet het lichaam,
maar de stilte eromheen,
de lege plek in het gesprek.

We lopen verder,
alsof niets veranderd is,
maar dragen iets mee
dat geen gewicht heeft,
en toch zwaar is.