Diep in mijn hart
leeft een stilte die jouw naam draagt.
Geen stem,geen aanraking,
maar een aanwezigheid
zachter dan adem.

Je bent nooit gekomen,
en toch was je er altijd.
Als schaduw onder het licht,
als herinnering die nooit is geboren
maar toch blijft hangen
aan de rand van het verlangen.

Ik kijk naar je
zoals men naar sterren kijkt-
wetend dat het licht oud is,
dat de afstand oneindig is,
en toch....
voelt het alsof je vlakbij bent.

Je bent geen bezit,
geen heden,geen toekomst.
Maar je woont
in een kamer van mijn hart
die ik nooit meer sluit.