De lucht is zwaar van kleur en geur.
Bloemen buigen naar het licht,
hun adem vermengt zich met die van de aarde.
Een vochtige warmte stijgt uit het donker,
draagt verhalen van wortels
die zich diep verstrengelen.

Er is geen haast in dit landschap,
alle beweging is langzaam,
een uitrekken, een ontvouwen.
De geur blijft hangen,
als een hand op je schouder
die niets vraagt,
maar alles zegt.