De stoelen zijn oud,maar dragen verhalen.
Een zacht geroezemoes vult de ruimte
als stemmen dansen tussen
koffiekopjes en blikken.
Aan een tafel voor twee
ligt een vergeten krant
naast een halfvolle monk
waar damp nog even blijft hangen.

Ze kijkt naar buiten
alsof de straat haar een antwoord
schuldig is.
Hij roert in stilte
alsof het lepeltje iets kan oplossen
dat woorden niet bereiken.

Tijd schuift langzaam voorbij,
zoals de zon
die streepjes licht werpt
op vermoeide gezichten.
In deze hoek van de wereld
bestaat geen haast,
alleen aanwezigheid
en dat is genoeg.