Soms is het leven een storm
een opeenstapeling van ruis
en ademhalen voelt als werk.

Toch is er die ene stoel bij het raam
waar het licht zacht binnenvalt
alsof de dag zelf even pauzeert.

Er is stilte tussen twee zorgen
een glas water dat je vasthoudt
alsof het weet wat dorst betekent.

Balans is niet het ontbreken van pijn
maar de aanwezigheid van iets anders
klein misschien, maar echt.

Een hand op je schouder
een lach die niet verdwijnt
ook al is hij voorzichtig.

Het is de keuze om te blijven staan
niet omdat het makkelijk is
maar omdat er ook schoonheid bestaat
in het midden van chaos.