Ik vergelijk jou met een diamant.
Niet om je kostbaarheid,
maar om je helderheid.

Jouw schoonheid is zuiver,
zonder opsmuk,
zonder ruis.
Ze vangt het licht
en weerkaatst iets
wat niet te benoemen is.

Je ogen vangen mij
zoals licht gevangen wordt
in de kern van een steen
die eeuwen heeft gezwegen,
maar alles weet.

Je aanwezigheid
snijdt door stilte
zoals een diamant door glas.
Niet hard,
maar onvermijdelijk.

Ik zie jou,
en ik zie hoe jij
de wereld zachter maakt
door gewoon te zijn.