Het licht sluipt voorzichtig
door de gordijnen,
de wereld lijkt nog te slapen.
Koffiegeur stijgt langzaam op,
een teken dat de dag begint,
maar nergens haast.

De stilte is dik als wol,
alleen het tikken van een klok
en het kraken van een oude vloer
herinneren aan tijd.

Een krant op tafel,
een blik naar buiten-
de bomen wiegen zacht
alsof ze weten dat niets vandaag moet.

Adem in.
Er is alleen nu.