Achter het gordijn beweegt een schaduw.
Een arm reikt naar een boek,
een hand raakt een hals
alsof niemand kijkt.

Ik adem stil,
alsof geluid mij verraadt.
Mijn ogen dwalen,
zonder toestemming,
zonder reden.

Ze leeft haar leven
zoals ik het nooit zal kennen.
Een kamer,gevuld met licht,
te ver om te voelen,
te dichtbij on te vergeten.