In de stilte van de dagen,
sta jij helder in ons midden.
Niet met grote woorden,
maar met daden die spreken.

Altijd daar,een schouder,een hand,
je aanwezigheid was nooit luid,
maar des te sterker,
een anker in een woelige stroom.

Je gaf zonder te vragen,
begreep zonder uitleg.
Een hart vol oprechtheid,
een ziel die werkelijk zag.

Nu is er een leegte,
maar ook een diepe dankbaarheid.
Voor alles wat je gaf,
voor wie je was,voor ons allemaal.

Je blijft dichtbij,
in onze verhalen,in wie we zijn.
Een nalatenschap van goedheid,
die nooit zal verdwijnen.