Stilte beweegt zich eenzaam voort
langs muren die niets terugzeggen
door kamers waar stemmen zijn verdwenen
onder het gewicht van herinnering.

Er is geen geluid
alleen de suggestie ervan
een stoel die niet kraakt
een klok die niet tikt.

Tijd glijdt traag
zoals schaduw over een vloer
zonder haast,zonder richting
alleen maar aanwezigheid.

Soms lijkt stilte te luisteren
maar naar wat,weet niemand
het is er gewoon
onaangeraakt,onafgebroken.

En in die leegte
ademt iets wat niet benoemd wil worden
een gedachte,een afwezigheid
misschien alleen de stilte zelf.