Ik ren,ik val,ik sta weer op,
de horizon blijft steeds te ver.
Een stem die fluistert:"Nog een stap",
al weet ik allang:het is nooit klaar.

Mijn hart,een vuur dat niet wil doven,
mijn geest,gejaagd en onverzadigd.
Ik zoek het licht voorbij de dromen,
een waarheid die zich eeuwig verplaatst.

Geen rust,geen eindpunt,geen genoeg,
ik jaag het onmogelijke na.
Misschien is dát wat leven is:
een reis die nooit zijn doel echt zag.