Jij,stille kracht in rumoerige tijden,
een ademtocht in benauwde kamers,
de ruimte tussen woorden die nog moeten vallen.

Je leeft in elke twijfel,
in elke stem die durft te breken met het bekende.
Je woont niet in gelijk hebben,
maar in het mogen spreken.

Soms ben je luid,
soms fluister je alleen in gedachten,
maar altijd ben je daar,
wanneer iemand opstaat tegen het zwijgen.

Niet als wapen,maar als brug.
Niet als het recht van de sterkste,
maar als het recht van ieder mens.

Wie jou eert,durft te luisteren.
Wie jou begrijpt,kent het gewicht van woorden.
Je bent geen gift,
je bent een taak.

Want pas als jij ontbreekt,
voelen we hoe zwaar stilte kan wegen.