De lucht is zwaar van onvervulde woorden,
onzichtbare tranen hangen in de wind.
De stilte roept,maar ik kan niet antwoorden,
de leegte echoot,keer op keer.

Het geluid van stappen die niet meer klinken,
een plaats die leeg blijft,
waar de tijd zich verbergt in schaduwen.
De handen zoeken iets om vast te houden,
maar vinden enkel ruimte.

Wat blijft,is de pijn van wat verloren is,
als een schaduw die altijd te dichtbij komt.
En in het duister zoek ik naar een teken,
maar alle lichten zijn gedoofd.