Je zegt,
dit is jouw wereld.
Ordelijk,
overzichtelijk,
beheersbaar.

Ik zie je zitten
tussen lijntjes en lijstjes
waar elk gevoel
een plek moet hebben.

Maar wat dan met de wind,
die ineens de gordijnen optilt?
Met de herinnering
die komt
zonder te vragen?

Ik vraag me af
of jij nog droomt,
als alles blijft
zoals jij het wilt.

Of heb je geleerd
zelfs dromen
in lades op te bergen?