Ik beweeg door straten
alsof ik nooit ben aangekomen.
Gezichten glijden langs mij heen,
zonder vragen,zonder gewicht.

Een jas,een blik omlaag,
de stilte is mijn taal.
Ik besta in de randen van gesprekken,
waar niemand luistert,
maar alles klinkt.

Ergens ben ik iemand,
maar hier ben ik niemand,
en dat voelt
bijna als vrijheid.