Ze vragen waarom ik zo zeker kijk,
waarom mijn stem geen twijfel draagt.
Maar ik weet beter.

Niet omdat iemand het mij zei,
niet omdat ik gelijk moet hebben,
maar omdat ik heb gezien
wat niet gezegd werd,
en gevoeld
wat nooit werd benoemd.

Ik weet het beter,
veel beter,
omdat het is zoals het is-
geen spel,geen masker,
alleen de kale waarheid
zoals die blijft liggen
als alles stilvalt.

En juist daardoor
kan ik met zekerheid zeggen
dat het beter is.
Niet perfect.
Maar echt.

En dat is genoeg