Vijf stemmen,
niet om te overtuigen
maar om te zoeken,
niet naar het laatste woord,
maar naar ruimte
tussen de woorden.

Een tafel
waar stilte ook mag spreken,
waar een vraag
geen begin en geen einde kent,
maar zich ontvouwt
als een trage gedachte
die nog niet weet waarheen.

Zij praten
niet om gelijk te krijgen,
maar om te begrijpen
hoe het zou zijn
om anders te zijn,
en dat dan
heel even te zijn.

Tijd zakt langzaam weg
uit de klok,
en wat overblijft
is aandacht.