Geef ons tijd,
geen haast,geen opgejaagde adem.
Laat de seizoenen spreken,
zoals de stilte spreekt tussen woorden.
Geef ons ruimte,
om te vallen en te blijven liggen
tot we begrijpen waarom we opstaan.

Niet alles is zichtbaar.
Niet alles moet direct verteld worden.
Soms groeit kracht,uit het wachten zelf.

Gun ons hetgeen wat noodzakelijk is
om de strijd te winnen-
niet meer dan dat,
maar ook niets minder.
Gun ons ogen om verder te kijken
dan de horizon van vandaag,
handen die niet grijpen
maar dragen.

Geef ons tijd.
Want in tijd
ligt ons recht
om menscte zijn.