Stilte spreekt
zonder woorden,
zij weeft draden
tussen adem en gedachte.

In stilte hoor je
het ongezegde,
het trillen van herinneringen,
het kloppen van een hart
dat zichzelf niet verbergt.

De taal van stilte
heeft geen letters nodig,
zij leeft in de ruimte
tussen twee blikken,
in de pauze na een zin,
in het neerleggen van een hand
op tafel.

Wie luistert naar stilte
hoort geen leegte,
maar een bron
Die dieper stroomt
dan welk geluid ook.

Stilte is de taal
van vertrouwen,
van vrede,
van aanwezigheid
zonder bezit.