Het brutale van verwachtingen
is dat ze nooit van tevoren kloppen.
Ze fluisteren geen waarschuwing,
ze rammelen niet aan de deur.

Ze komen gewoon
onaangemeld,
zonder het te vragen
naar binnen.

Ze gaan zitten aan tafel
alsof ze thuishoren
leggen hun voeten op de stoelleuning
en kijken je aan
alsof jij degene bent
die te laat is.

Je schenkt koffie,
tegen beter weten in.
Ze blijven hangen
tot je vergeet
hoe het was zonder hen.